یه خونه که اندازه ی دستامونه

که گوشه کنارش پر از حرفامونه

یه خونه که حالا دیگه اونجا نیستی

تو دیگه لب پنجرش وای نمی ایستی

یه خونه که اندازه ی دستامونه

که گوشه کنارش پر از حرفامونه

یه خونه که حالا دیگه اونجا نیستی

تو دیگه لب پنجرش وای نمی ایستی

آآآآآآآآآییی نســــــیم آآآآآآآآیی نســــــیم

نگو که دیگه بهم نمی رســـــــیم

هم خونه غم خونم و گرفت

هم شونه غم شونم و گرفت

غم امد نشونم و گرفت

یه خونه که قد یه دنیا برامون پر از خاطراته

پر از ماجرامون و یه خونه که ما توش تولد که نیستی

دوباره بگیری چه حیف شد که نیستی

یه خونه که قد یه دنیا برامون پر از خاطراته

پر از ماجرامون و یه خونه که ما توش.تولد که نیستی

دوباره بگیری چه حیف شد که نیستی

آآآآآآآآآییی نســــــیم آآآآآآآآیی نســــــیم

نگو که دیگه بهم نمی رســـــــیم

همراهم غم راهم و بست

هم دلم غم دلم و شکست

دردت امد به دلم نشست

بنیامین بهادری

نظرات شما عزیزان:

سنگ آنتیک

ساعت11:39---15 بهمن 1396

[وب سایت] - [ایمیل]

سلام وبلاگ خوبی دارید بهتون تبریک میگم شعر دلنشینی بود استفاده کردیم ممنونم ازتون دوست عزیز

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: